"อุ้ย จริงดิ เจ้าชายไวลี่ของฉันก็ไกล้จะจุติแล้วเหมือนกัน"
"แกร้!!!เจ้าชายของฉัน บลาๆๆๆๆ"
ขณะที่ผมได้เดินเข้าไปในห้องเรียนเหมือนกับทุกๆวัน แต่ที่ไม่เหมือนทุกวันคือ เสียงกรี้ดของเหล่าสาวๆในห้องเรียน ที่พูดกรี้ดกราดแล้วยื่นโทรศัพท์ของตัวเองไปให้เพื่อนของพวกเธอดูถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวละครในเกมส์ของพวกเธอ
เกมส์YUME100เกมส์จีบหนุ่มที่กำลังละบาดอยู่ในกลุ่มสาวๆช่่วงนีี้ เนื่องจากตัวละครในเกมส์ที่มีความหล่อเหล่า และมีเนื้อเรื่องของเกมส์ที่น่าติดตาม ทำให้กมส์นี้ติดหนึ่งในเกมส์เอาใจวัยรุ่นได้ในขณะนี้ ซึ่งหนึ่งในวัยรุ่นเหล่านั้นก็รวมไปถึง...ตัวผมเองด้วย(555+)
ผมชื่อยู่โซ อายุ19ย่าง20ปี ผมก็เป็นหนึ่งในวัยรุ่นที่ได้โหลดเกมส์นี้มาเล่น และติดงอมแงมไม่ต่างจากเหล่าผู้หญิงพวกที่นั่งกรี๊ดกราดอยู่มุมนู้นของห้องสักเท่าไหร่ เพียงแค่ผมไม่ได้แสดงอาการเหมือนพวกเธอเหล่านั้น
ด้วยใบหน้านิ่งๆไร้อารมย์ และพูดน้อย(ในสายตาคนอื่น)ของผม ใครจะคิดล่ะ ว่าผมจะเป็นfudanshiหรือหนุ่มyaoiได้ล่ะ
คนที่รู้ว่าผมเป็นหนุ่มyaoiมีแค่เพื่อนสนิทของผม'เคียวซึมิ'เพื่อนสาวสุดเย็นชาพูดน้อย ต่อยหนัก คลั่งและหลงรักjeff the killerจนถึงขนาดศึกษามนต์ดำเพื่อชุบชีวิตฆาตรกรสุดสะเทือนขวัญคนนี้ขึ้นมา
ด้วยความประหลาดและนิสัยคล้ายๆกันของเราทั้งคู่ ทำให้เราเป็นเพื่อนสนิทกัน จนถึงทุกวันนี้
"เคียวจัง เคียวจังจะไม่เล่นเกมส์ยูเมะกะเค้าจริงๆเหรอ มันสนุกมากจริงๆน้าาาา"ผมพูดกับเคียวซึมิที่กำลังนั่งกินข้าวกลางวัน โดยที่สายตาของผมก็ไม่ได้ละไปจากมือถือที่กำลังเปิดเล่นเกมอยู่เลย
"ไม่เอาอ่ะ มันไม่ใช่สไตร์ของฉัน"เคียวซึมิพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ พร้อมกับปิดกล่องข้าวของตัวเองวางลงข้างตัวแล้วทิ้งตัวเอาหัวมาหนุนที่ตักของผม เพื่อเตรียมหลับกลางวันเหมือนทุกครั้ง
พวกเรามานั่งอยู่ที่ดาดฟ้าของโรงเรียน เพื่อกินข้าวกลางวันแบบทุุกๆวัน เพราะขาวลือว่ามีเคยมีนักเรียนกระโดดดาดฟ้าฆ่าตัวตายเพราะผิดหวังจากความรัก ทำให้ที่แห่งนี้สงบเงียบ จากการไม่มีใครกล้าขึ้นมา
ช่างเงียบสงบอะไรเช่นนี้....
"งือ เจ้อ่ะ เล่นเถอะนะ นะนะนะนะ เนื้อเรื่องมันสนุกมากจริงๆนะ เจ้จะได้เอาไปเป็นตัวอย่างไปสร้างตัวละครของเจ้ไง"ผมพยายามคะยั้นคะยอเพื่อนสาวอีกคครั้งอย่างไม่ลดละ
"หืม น่าสน ไหนลองยกตัวอย่างมาสักคนสิ"
หลังจากที่ผมพูดจบ เคียวซึมิก็ทำท่าเหมือนสนใจมากกว่าทุกครั้ง ดวงตากลมโตสวยสีแดงฉานดั่งเลือดจ้องมองมาที่ผมอย่างคาดคั้นให้ผมพูดเร็วๆ
"อ่า...เค้าว่าเคียวจังลองเล่นเองดีกว่า นะนะ ลองดู สนุกมากๆเลย มาๆเดี๋ยวเค้าโหลดให้"
ผมรีบฉวยโทรศัพท์โทรศัพท์ของเคียวซึมิออกมาแล้วกดโหลดเกมส์ทันที โดยทำเป็นหูทวนลมไม่ฟังคำทักท้วงของเคียวซึมิเลย
"เย้ๆๆๆ ได้แล้วๆๆๆ มาๆเคียวเคียวจัง มาเล้นกันเถอะ"พอโหลดเสร็จ ผมก็ยื่นโทรศัพท์ให้กับเคียวซึมิ ที่มองมาที่ผมอย่างไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากถอนหายใจแล้วก้มลงมองโทรศัพท์ที่ขึ้นหน้าเมนูเริ่มเกมส์
"ต้องทำไงบ้างเนี่ย"เธอถามเบาๆ
"ก็ตั้งชื่อของเจ้าหญิงในเกมส์ แล้วก็ตั้งวันเกิด แล้วเราจะได้เจ้าชาย1คนที่ขึ้นตอนหน้าดาวโหลด"
"อืม งั้นชื่อKyozumi วันเกิดxx xx xxxx เจ้าชายเหรอ อ๊ะ เจ้าชายคนนี้มีหูด้วย"
"ฮะ ฮะ อ๋อนั้นชื่อเจ้าชายวิมน่ะ เอาล่ะ พอตั้งเสร็จก็กดเริ่มเกมส์กันเล้ยยยย!!!!"ผมพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงเมื่อเห็นเพื่อนสาวที่ท่ทางสนใจเกมส์เกมส์นี้มากกว่าที่คิด
"อ๊ะ!?"
"เอ๋!?"ผมหันไปมองทางเคียวซึมิอยู่ๆก็ร้องขึ้น แล้วเมื่อผมหันกลับไปมอง ก็พบเข้ากับภาพโทรศัพท์มือถือของเคียวซึมิที่กำลังส่องแสงสว่าง แล้วแสงนั้นดูจะขยายใหญ่มากขึ้นจนคลุมตัวของเคียวซึมิจนเกือบมิดทั้งตัวอยู่แล้ว
"ยูโซ!!!!"
"เคียวซึมิ!!!!!"
ผมเปร่งเสียงเรียกชื่อเพื่อนสาวจนสุดเสียง พร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าที่ต้นแขนบอบบางที่ยังไม่ได้ถูกแสงนั้นกลืนไปเหมืนส่วนอื่นของร่างกาย
"เคียวซึมิ โว้ย!ไอ้แสงบ้านี้มันแสงอะไรกันวะ....เหวอ!!!!"ผมพยามยามออกแรงดึงตัวของเคียวซึมิออกมาจากแสงบ้านั้น แต่มันก็เหมือนมีแรงบางอย่างดึงสวนกับแรงของผม แถมแสงนั้นก็ยังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจนกลืนตัวผมไปแล้วเกินครึ่งซีก จนอยู่ๆก็เหมือนมีแรงมหาศาลกระชากตัวพวกเราเข้าไปในแสงนั้นอย่างรวดเร็ว
"เหวอออออ!!!!"
"ยูโซ!!!!!"
แสงสว่างค่อยๆหดตัวเล็กลงจนหายไปจนหมด ว่างเปล่า ราวกับไม่เคยมีเหตุการณ์ก่อนหน้านีี้เกิดขึ้น....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น